۱۳۸۹ فروردین ۱, یکشنبه

جشن و سور در ایران باستان (معرفی کتاب)


عنوان کتاب: راهنمای زمان جشن ها و گردهمایی های ملی ایران باستان
نویسنده: رضا مرادی غیاث آبادی
ناشر: تهران – نوید شیراز
چاپ دوم: 1387
از مجموعه ی «پژوهش های ایرانی»
شمارگان: 5000 نسخه
تعداد صفحات: 72 صفحه
ایرانیان باستان جشن ها و سورهای فراوانی داشته اند که برخی نامبردارترند و از آن میان می توان به نوروز، جشن سده، جشن تیرگان، جشن مهرگان، شب یلدا اشاره کرد. کتاب «راهنمای زمان جشن ها و گردهمایی های ملی ایران باستان» بررسی و پژوهشی است درباره ی جشن های ایرانی که پس از پیشگفتار، در 4 فصل تدوین شده است، که این بخش ها به ترتیب عبارتند از:
1- تفاوت تقویم ها در مناسبت های سالیانه (لزوم استفاده از تقویم شهریار ایرانی / خورشیدی هجری برای جشن های ملی)
2- ویژگی های عمومی جشن های ایرانی
3- گاهنمای جشن ها و مناسبت های ملی ایران (همراه با یادداشت هایی کوتاه درباره جشن ها)
4- جشن هایی با زمان هایی متغییر
و البته کتاب، پس از این 4 فصل یک کتابشناسی دارد و یک پیوست با عنوان «نوروز و آیین های آن همراه با ترجمه انگلیسی».
بخش اول کتاب، - تفاوت تقویم ها در مناسبت های سالیانه- به بررسی تفاوت تقویم ها و گاهشماری های گوناگونِ ایرانی، هندی، یونانی و اسلامی پرداخته و به انتقاد از «سالنمای دینی زرتشتیان» پرداخته است. تقویمی که مبداء آن زاد روز «زرتشت» پیامبر است. با تذکر این نکته که زاد روز «اشو زرتشت» هنوز به درستی مشخص نیست و پژوهشگران زمان زیست زرتشت را از هزاره ششم تا سده ی 6 پیش از میلاد مسیح متفاوت دانسته اند. همچنین بخش دوم یعنی «ویژگی های عمومی جشن های ایرانی» به بیان 7 ویژگی عمومی در جشن های ایرانی پرداخته است؛ ویژگی هایی که در همه یا بیشتر جشن های ایرانی مشترک است. بخش سوم، - گاهنمای جشن ها و مناسبت های ملی ایران - به 12 زیر فصل (به تعداد ماه های سال) تقسیم شده، و هر زیر فصل عنوان یکی از ماه های 12 گانه ی ایرانی را دارد. در واقع در این بخش، پس از نام هر ماه به بیان جشن ها و سورهای مهم ایرانی در آن ماه پرداخته است. و البته این جشن ها و سورها، هم دربردارنده ی جشن های همگانی است و شامل جشن های محلی. بخش چهارم – جشن هایی با زمان هایی متغییر - به بررسی برخی از جشن های محلی پرداخته که زمان آن ها در سال های گوناگون متفاوت است، در واقع این بخش شامل سورهایی می شود که برپایی آن ها وابسته به رویدادی دیگر است مانند جشن «گلاب گیری» در «کاشان» و «قمصر». پس از این 4 بخش، به کتابشناسی می رسیم که در واقع منابع و مراجع این کتاب را در بردارد. در پیوست این کتاب، نیز بیشتر با جشن نوروز، آداب و رسوم آن و مطالب گوناگونی پیرامون آن آشنا می شویم. به هر روی، این کتاب می تواند راهنما و مرجع خوبی برای جشن ها و سورهای ایرانی باشد.
آرش اشایی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر