عنوان: پاريس، جشن بی کران
نويسنده: ارنست همينگوی
مترجم: فرهاد غبرايی
ناشر: کتاب خورشيد
شمارگان: 2220 نسخه
چاپ اول: 1383 خورشيدی
تعداد صفحات: 345 برگ.
اگر می خواهيد بدانيد، که همينگوی در آن سال هايی، که جوان بود؛ پاريس چگونه بود؛ و نويسندگانش، چگونه بودند و او با آنها از چه دری حرف می زد و می شنيد؛ خواندنِ اين اثر بسيار لازم است. اگر لازم است، تا آدم بداند، که آنها و به ويژه او - همينگوی - در آن روزگار چگونه با روزگار کنار می آمده و می آمده اند، باز اين اثر خواندنش بسيار لازم است. و اگر لازم می دانيد، يکی از آخرين کارهای استادِ بزرگِ ادبياتِ معاصر آمريکايی و غول داستان کوتاه را بخوانيد؛ شايد، باز؛ خواندن این اثر چيز لازمی باشد. اما راستش می توان گفت، که هيچ وقت نمی شود گفت يک رمان چيز لازمی است برای مطالعه، اما اگر با همينگوی حسِ خوبی داشته ايد، اين اثر خواندنش همان احساس هايی را که داشته ايد؛ ييشتر بر خواهد انگيخت. احساسِ خوب خواندنِ يک رمان عميق از يک نويسنده ی عميق و آن هم يکی از آخرين هايی که نوشته است.
پژمان مهندس پور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر